Την περασμένη Πέμπτη κηδέψαμε στη Σκάρφεια το παππού Φίλη.
Έμεινε 1½ μήνα στο νοσοκομείο και μέχρι τελευταία στιγμή είχε την ελπίδα ότι θα ξαναγυρνούσε στο χωριό μας. Μάλιστα την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε – την Κυριακή, τρεις μέρες πριν πεθάνει- μου άφησε παραγγελιά να αποστηθίσω το σύμβολο της πίστης και μου έδωσε διορία μέχρι το καλοκαίρι που θα πήγαινα στο χωριό για καλοκαιρινές διακοπές, να το ξέρω απέξω για να του το πω.
Δεν άντεξε όμως, και το απόγευμα της Τετάρτης 21 Ιανουαρίου 2008 και ώρα 16:30 ξεψύχησε. Η μαμά μου είπε ότι «έφυγε» ήρεμα και γαλήνια έχοντας κοντά του την γιαγιά, την μαμά και τη θεία Βάντα.
Ήταν άνθρωπος θεοσεβούμενος, με ευγενική ψυχή, ζεστή καρδιά και ειλικρινή αισθήματα.
Θα τον θυμόμαστε για πάντα τον παππούκα……………..
Έμεινε 1½ μήνα στο νοσοκομείο και μέχρι τελευταία στιγμή είχε την ελπίδα ότι θα ξαναγυρνούσε στο χωριό μας. Μάλιστα την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε – την Κυριακή, τρεις μέρες πριν πεθάνει- μου άφησε παραγγελιά να αποστηθίσω το σύμβολο της πίστης και μου έδωσε διορία μέχρι το καλοκαίρι που θα πήγαινα στο χωριό για καλοκαιρινές διακοπές, να το ξέρω απέξω για να του το πω.
Δεν άντεξε όμως, και το απόγευμα της Τετάρτης 21 Ιανουαρίου 2008 και ώρα 16:30 ξεψύχησε. Η μαμά μου είπε ότι «έφυγε» ήρεμα και γαλήνια έχοντας κοντά του την γιαγιά, την μαμά και τη θεία Βάντα.
Ήταν άνθρωπος θεοσεβούμενος, με ευγενική ψυχή, ζεστή καρδιά και ειλικρινή αισθήματα.
Θα τον θυμόμαστε για πάντα τον παππούκα……………..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου